شاه عباس براي رفاه حال لشگريان خود كه غالباً در سفر احتياج به نان و خورش موقت و فوري داشتند و لازم بود به هر شهري ميرسند نانواهايي باشند كه بتوانند به قدر مصرف سربازان نان تهيه نمايند و غذايي باشد كه خورش نان قرار دهند، درصدد چاره برآمد و حل اين مشكل را از «شيخ بهايي » كه از دانشمندان ايران بود خواست.
چون در سفر لشكريان مجبور به تهيه آرد از شهرهاي مختلف بودند و آرد هر شهر با شهر ديگر از نظر نوع گندم آن تفاوت داشت بايد طوري اين نان پخته ميشد كه از هم وا نرود و قابل استفاده باشد.
پس آرد آن مخلوطي از انواع آردها بوده و همچنين بايد با سبوس گندم نيز براي سهولت در هضم مخلوط ميشد.
همين است كه رنگ آن تيره بوده و به خاطر وجود انواع آرد قدرت چسبندگي آن كم است و بايد حتما بصورتي كه ميبينيد بايد روي سنگ پهن شود تا نريزد.
شيخ بهايي
لذا شيخ بهايي نيز تنور سنگكي را ابداع نمود. اين اختراع به قدري با دقت و هوشياري طراحي و عملي شده كه پس از گذشت چند صد سال هنوز به همان صورت اوليه پخته مي شود و ناني كه از تنور سنگكي بدست ميآيد، محبوبترين نان ايراني است. اين است كه شيخ بهايي از علما و دانشمندان قرن دهم هجري را بايد مخترع نان سنگك و شكل تنور آن دانست.
- دوشنبه ۳۰ فروردین ۹۵ | ۱۷:۲۶
- ۸ بازديد
- ۰ نظر